این پژوهش ۷ دسامبر ۲۰۲۱ توسط پژوهشگران از دانشگاه گوته آلمان بصورت پیش‌چاپ در Medrxiv منتشر شد.
به دلیل جهش‌های بسیار زیاد در پروتئین سنبله، واریانت اومیکرون نگرانی‌های جدی بوجود آورده است که ممکن است خنثی‌سازی بواسطه پادتن را بطور قابل توجهی کاهش دهد و خطر عفونت‌های دوباره را افزایش دهد.
خنثی‌سازی اجراشده با سرم‌های افراد دو یا سه بار واکسینه‌شده با فایزر-بیون‌تک (۶، ۰.۵ یا ماه پس از آخرین واکسن/یادآور) یک کاهش به ترتیب ۱۱.۴، ۳۷ و ۲۴.۵ برابر نشان داد.
سرم افرادی که ۲ بار با واکسن مدرنا واکسینه شدند (نمونه‌برداری ۶ یا ۰.۵ ماه پس از آخرین واکسن/یادآور) یک کاهش ۲۰ و ۲۲.۷ برابر در گنجایش خنثی‌سازی نشان دادند.
خنثی‌سازی ضعیف در برابر دلتا و نبود کارایی در برابر اومیکرون با استفاده از سرم‌های افراد واکسینه‌شده با سری ناهمگن آکسفورد-آسترازنکا/فایزر-بیون‌تک مشاهده شد. افزون بر این، گروهی که یک دوز سوم واکسن فایزر-بیون‌تک دریافت کردند، افزایش قابل توجه تیترهای پادتن خنثی‌کننده اما کاهش ۲۷ برابر در خنثی‌سازی در برابر اومیکرون نشان دادند.
خنثی‌سازی اومیکرون با استفاده از سرم‌های افراد دوبار واکسینه‌شده و با سابقه پیشین عفونت کووید-۱۹، ۳۲.۸ برابر کاهش یافت.
پادتن‌های مونوکلونال imdevimab و casirivimab بطور موثری از عفونت دلتا جلوگیری کردند، با این حال، به احتمال زیاد با وجود پیامد جایگزین‌های اسیدآمینه نتوانستند اومیکرون را خنثی کنند.

ادامه مطلب